Nog één keer Bungamati

Als het gelukt is, is Marie-Louise vandaag teruggekomen in Nederland. Hier een verslag van de laatste dagen in Nepal.

Donderdag 5 maart

Ja het einde nadert! Morgen de laatste dag. Dan eindigt een periode van mooie ervaringen met goedwillende hardwerkende mensen in een triest land!

Triest omdat de economische recessie hier overal voelbaar is: je ziet op straat veel verwaarloosde kinderen, het vuil hoopt zich op en er hangen overal groepjes jonge mannen op pleintjes en voor cafés.

De regen is gestopt, de zon begint steeds meer te schijnen en je kunt de bergen alweer zien!

Morgen is de laatste bijeenkomst. Ik heb voor de leraren en Sukha een soort samenvatting gemaakt met de belangrijkste onderwerpen en voor ieder onderwerp een ‘appendix’.

80% van de leraren zijn zeer betrokken en hoog gemotiveerd en je ziet in de praktijk en ook na afloop met de feedback dat ze duidelijk stappen hebben gezet!

Je begrijpt dat ik die samenvattingen maak, omdat ik, los van of we als EduShare040 doorgaan, aan de Bungamati Foundation in Nepal en in Nederland een concrete follow up wil geven. Zeker ook omdat ik langzamerhand een band met de leraren heb opgebouwd en hen niet met lege handen wil achterlaten.

Persoonlijk denk ik dat de volgende stap is dat een heel schoolteam de training gaat volgen. Maar ik heb wel zorgen over hoe dat vanuit de BFN wordt gecoacht!

Het is vandaag een ‘Holy Fun dag’: met (smerig)water gooien en elkaar met verf insmeren! Ik merk dat ik daar moeite mee heb! Uiteraard, ‘s morgens om 6.00uur mee naar de tempel, rijst, bloemen, wierook, bellen, zingen en bidden, allemaal prima, maar elkaar smerig maken, terwijl alles al smerig is… lastig voor de oude vrouw!

Deze 'painting Holy' vind ik wel leuk!

Vrijdag 6 maart

Toch wel een beetje gespannen liep ik met een heldere zon in mijn gezicht de berg op naar de trainingshal voor de laatste bijeenkomst.

Dit keer geen review, maar een pakketje met zes onderwerpen en voor ieder onderwerp een ‘gebruiksaanwijzing’. Zorgvuldig hebben we het pakketje doorgenomen en gelukkig kon ik verwijzen naar concrete voorbeelden die we in de afgelopen twee weken hebben gefilmd en tijdens de workshops hebben doorgesproken.

 Door hun vragen en opmerkingen zag ik dat ze het herkenden en… ook in de praktijk al gedeeltelijk toepasten. Het mooiste vind ik hun ontwikkeling naar een concrete vormgeving van wat we in Nederland heel gemakkelijk ‘zelfreflectie’ noemen maar wat in Nepal een mentale verandering vraagt.

’s Middags was er een bijeenkomst voor de kinderen die door vrienden en Stef en mij gesponsord worden. Ik vind dat een beetje lastig, want er wordt van de kinderen verwacht dat ze laten merken dat ze blij zijn dat ze gesponsord worden. Dubbel, maar het was zo. Ik had een paar cadeautjes voor ieder kind gekocht: twee badmintonrackets met shuttles voor de drie jongens en de meisjes mochten drie dingetjes uitkiezen. Moeilijk, ze zijn dan erg verlegen, maar het gebeurde! Een foto met ons allemaal. Twee kwamen wat later en daar is een individuele foto van gemaakt.

Morgenvroeg eerst naar de tempel om de goden goedgezind te maken, want het is te hopen dat het vliegtuig morgen op tijd kan vertrekken. Er zijn problemen op het vliegveld, maar niemand geeft hierover enige duidelijkheid. Het enige dat we weten is dat er vanaf woensdagavond geen internationaal vliegtuig vertrokken is!!

Het was weer een hele belevenis, waar ik van heb genoten, maar ik heb ook momenten van twijfel gekend. Terugkijkend naar de afgelopen weken kan ik zeggen dat het bijzonder is om samen met leraren uit een heel andere cultuur met heel andere leefomstandigheden over onderwijs aan kinderen na te denken en intensief te zoeken naar manieren om het voor kinderen beter te maken!

 
De leraren op de foto hebben laten zien dat zij het begrijpen en er plezier in hebben en ook trots zijn dat zij door actief werken vooruit komen. 

Een verrassing! Bezoek uit Nederland

VERRASSING! Fieke van Nunen en Manon van den Akker, twee oud-studenten van de Pabo, zijn in Nepal en hebben gehoord dat ik ook in Nepal ben. Zij maken een rondreis van Nepal naar India, naar Sri Lanka.

Het grappige is dat zij dit gehoord hebben van Rob Vervoort, ook een oud-student, die momenteel in Burkina Faso werkt!! En dat allemaal vanuit Pabo Veghel.

Het was een heel leuk weerzien! Zij sliepen in het B&B van Sanguita en Sukha en werden daar op de bekende Nepalese wijze verwend met typisch Nepalees eten en snacks.

We hebben Bungamati verkend en de ouders en de zus van Sukha bezocht, die in een  typisch oud ‘mud’-huis in het centrum van Nepal wonen. We werden ook daar gastvrij onthaald met thee, biscuits, hard gekookte eieren en een slokje rijstwijn! Uiteraard zijn we ook naar de  tempels van Bungamati gegaan.

Maandagmiddag zijn ze aangekomen, we hebben maandagavond gepraat over het T4T project. Op dinsdag hebben ze een workshop meegemaakt en een les geobserveerd van een van de leraren van het project.

 Fijn voor mij was ook dat ze heel betrokken waren en meedachten over aanpak en keuze van onderwerpen voor de laatste dagen. Heerlijk: gelijkgezinden met concrete ideeën en feedback!

Dinsdagmiddag zijn Fieke en Manon weer vertrokken, terug naar Kathmandu om de volgende dag voor een tracking naar Pokhara te reizen.

Door de observaties van de lessen van de leraren is het steeds duidelijker dat we kleine stapjes moeten nemen. Het lijkt allemaal duidelijk, maar…

Gelukkig hebben de opnames, die we gemaakt hebben van de lessen van de leraren, een positief effect! We laten alleen de ‘pareltjes’ zien, maar door deze pareltjes krijgen de leraren ideeën hoe ze het zelf kunnen aanpakken.

Een beetje jammer is dat er veel onrust onder de leraren is over het behoud van hun baan. Zo’n zes leraren zijn niet zeker van hun baan. En dit zijn leraren met potentie. Waarom dat is, is erg onduidelijk. Het heeft te maken met nieuwe maatregelen van het gouvernement, en die te maken hebben met het soort aanstelling die deze leraren hebben. Zij waren zich niet bewust dat deze aanstelling wel eens tot ontslag zou kunnen leiden.

Het is trouwens in heel Nepal wat onrustig, er zijn grote stakingen, er zijn veel politieagenten met stokken en geweren en zwaar gewapende militairen in de straten van Kathmandu. Daarnaast schijnt de regering te wankelen.

In Bungamati, gaat het leven zoals het leven gaat!

Namaste,

Marie-Louise

Een Nepalese trouwerij en ervaringen met de workshops

Tijdens de gesprekken met de leraren, de ‘headmasters’ en lesobservaties wordt het steeds duidelijker dat het ongelooflijk moeilijk voor de leraren is om zelfverantwoordelijkheid te nemen over wat ze doen en willen leren.

Daarnaast wordt steeds duidelijker dat het methodeboek of textbook zoals ze het hier noemen, de bron is van waaruit ze lesgeven. O, ja er is een duidelijk curriculum, er zijn concrete voorbeelden van de exameneisen, maar niemand die daarin geïnteresseerd is!

In het curriculum van het vak Engels wordt er bijvoorbeeld duidelijk onderscheid gemaakt tussen de diverse onderdelen van het vak en wat er aan reproductie, begrijpen en toepassing gevraagd wordt. Het vraagt inzicht van de leraar om deze verschillen te onderkennen in het textbook en dat is best moeilijk! De meeste leraren behandelen de stof uit het textbook alsof er alleen maar uit het hoofd geleerd moet worden. Dat uit het hoofd leren maar een deel van het werk is laten de testen zien. Het gevolg is dat leerlingen onvoldoende scoren op hun testen! Wat dan weer erg jammer is.

Tijdens de workshops proberen we samen met de leraren met hun textbook erbij hiernaar te kijken en te bespreken. Samen bereiden we lessen even wat anders voor. Als ze die lessen dan geven, observeren we die en maken opnames voor de volgende dag in de workshop.

Tussendoor ben ik in sari van Sanguita naar een bruiloft geweest! Bruid en bruidegom vieren ieder apart feest: de bruid neemt in een aparte kamer de cadeaus in ontvangst en de bruidegom in een andere kamer de felicitaties. Het was een ‘moderne’ bruiloft wat betekende dat ieder na de felicitaties naar het buffet ging.

Er werd ongelooflijk veel gegeten en gedronken. Als je genoeg gegeten had, ging je naar huis! Uiteraard waren er ’s avonds nog allerlei officiële plechtigheden, maar die gebeuren met de directe familie en drie vriendinnen van de bruid en drie vrienden van de bruidegom.

Het wettelijk huwelijk is een formaliteit waarvoor bruid en bruidegom later nog een keertje naar het kantoor van het ‘districtskantoor’ gaan.

Het weer wordt er niet beter op en ook voor de Nepali is de kou, de regen en onweer in deze tijd van het jaar bijzonder. Een groot aantal kinderen zijn ziek en de volwassenen klagen over verkoudheid, hoofdpijn en pijn in de gewrichten.

Ik hoop dat het de laatste vijf dagen beter weer wordt en dat de leraren gaan inzien dat zij dat wat we bespreken en oefenen dagelijks in hun lessen kunnen gebruiken.

Dit vraagt discipline van de Bungamati Foudation. Zij zullen regelmatig met de leraren over de onderwerpen van de workshops overleg moeten hebben en de leraren aansporen om door te gaan.

Nepal, 2 maart 2015